Przycinanie żywopłotu rozpoczynamy zaraz po jego posadzeniu. Pierwsze cięcie wykonujemy na wysokości 20 cm, by od początku krzewy się rozgałęziały, a zielona ściana zagęściła się od dołu. Kolejne strzyżenie przeprowadzamy wczesną wiosną następnego roku, pozostawiając 20-25 cm ostatniego przyrostu. Wobec tego rok po posadzeniu żywopłot powinien mieć około 40 cm wysokości.
W następnych latach pędy skracamy o podobną długość. Młody, silnie rozrastający się żywopłot tniemy kilka razy w roku. W późniejszym okresie krzewy strzyżemy zazwyczaj dwa razy w sezonie, a gatunki rosnące powoli, jak np. cis – tylko raz.
Najlepszą porą na pierwsze cięcie w sezonie jest wczesna wiosna (zanim zaczną wyrastać młode pędy).
Ostatnie strzyżenie w sezonie wykonujemy na początku sierpnia.
Kiedy żywopłot osiągnie już docelową wysokość (np. z ligustru – ok. 2 m, a z pięciornika krzewiastego – ok. 1 m), celem cięcia jest utrzymanie tych rozmiarów. Za każdym razem pozostawiamy tylko 2-3 cm ostatniego przyrostu.
Żywopłoty z gatunków kwitnących wiosną (np. z forsycji lub tawuły wczesnej) skracamy zaraz po zakończeniu kwitnienia.
Formowanie bocznych ścian żywopłotu jest równie ważne jak skracanie wierzchołka. Dążymy do tego, by żywopłot miał przekrój trapezu zwężającego się ku górze. To zapewni dobry dostęp światła do wszystkich partii roślin.
Aby żywopłot został przycięty w równej linii, rozciągamy wzdłuż niego sznurek, mocując go do palików wbitych w ziemię. Jeszcze lepszym wyznacznikiem równej linii jest łata zbita z dwóch desek.
Wybór narzędzi do cięcia zależy od typu żywopłotu. Do niskich obwódek wystarczą nożyce ręczne lub elektryczne.
Żywopłoty niezbyt wysokie (np. z berberysu, modrzewia lub cisu) możemy ciąć ręcznymi nożycami o długich ostrzach. Przy miękkich przyrostach dobrze sprawdzają się ostrza o falistych brzegach.
Duże żywopłoty można ciąć sekatorem elektrycznym lub spalinowym o długim (50-60 cm) ostrzu.
Na żywopłoty z gatunków iglastych najlepiej od razu wybrać odmiany o pokroju stożkowatym, takie jak żywotnik 'Smaragd’ lub cis 'Fastigiata’. Te rośliny prawie nie wymagają naszej ingerencji. Pozwalamy im rosnąć swobodnie, aż osiągną pożądaną wysokość (np. 1,8 lub 2 m). Od tego momentu skracamy tylko ich górne partie – wiosną i drugi raz latem.
W przypadku odmian krzewów iglastych o mniej regularnym pokroju (jak np. żywotnik 'Frieslandia’ czy cis pośredni) strzyżemy także ich boczne ściany.
Odmładzanie starych żywopłotów, które straciły zwarty pokrój, jest możliwe, ale najlepiej rozłożyć ten proces na kilka lat. W tym celu wczesną wiosną dokonujemy radykalnego skrócenia nie tylko cienkich gałęzi, ale także grubych i mocno zdrewniałych, do których cięcia trzeba użyć piły. W przypadku gatunków iglastych unikamy ingerencji tam, gdzie pędy są nagie, bo rośliny raczej się w tych miejscach nie zazielenią (z wyjątkiem cisu, który dobrze się regeneruje).